به گزارش سرویس باشگاه نشریات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اگر نشریات دانشجویی را به عنوان ابزار اصلی بیان دغدغهها و مطالبات دانشجویان و همچنین ویترین و نمایانگر فعالیتهای تشکلی در نظر بگیریم، متوجه میشویم که این ابزار قدرتمند نیازمند توجه و سرمایهگذاری مادی و معنوی جدی است. از سویی دیگر، این رسانه دانشجویی با شیوع کرونا درگیر تکانههای شدیدی شد که یا به تعطیلی تحریریه انجامید و اعضایش فارغ التحصیل شدند و یا در حالت خوشبینانه، برای اثرگذاری بر مخاطب دستخوش تغییر در قالب و فرم شد. حال که بیش از یک سال از بازگشایی دانشگاهها و مراکز آموزش عالی میگذرد فرصت را غنیمت دانستیم تا پای صحبت چند تن از فعالین نشریاتی که در این ایام توانستند مخاطبین خود را حفظ کنند و در دانشگاهشان اثرگذار باشند بنشینیم.
از این رو در گفتوگو با زهرا رضوانی فرد، سردبیر نشریه سپیدار به صاحب امتیازی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران، ریحانه شکاری عضو شورای سردبیری نشریه خط کش به صاحب امتیازی بسیج دانشکده فنی دکتر شریعتی، محمد صادق عباسی، دبیر نشریات انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبائی(ره) و سردبیر نشریه سحر و رقیه خادم نیا سردبیر نشریه بی تعارف به صاحب امتیازی انجمن اسلامی دانشگاه الزهرا(س) پیرامون چالش های نشریات دانشجویی به سازوکار فعالیت و زمینه های مختلف نشریات دانشجویی موفق پرداختیم که در ادامه می خوانید:
سوال: خواهشمندم درباره نشریهای که در آن فعالیت میکنید و وضعیتی که در حال حاضر اعم از بازه انتشار و موضوعات و مخاطبین دارد توضیح دهید.
رضوانی فرد: نشریه سپیدار وابسته به بسیج دانشگاه تهران است. رویکرد و نگاه اصلی این نشریه اول ناظر به موضوعات سیاسی است و عمده یادداشتها و تحلیلها حول همین مسائل میچرخد. در سالهای اخیر و به ویژه در یک سال گذشته تلاش کردیم تا نگاه فرهنگی و علمی و تخصصی هم در نشریه داشته باشیم و خلاء بررسی این مسائل را یا از طریق انتشار ویژهنامه و یا از راه گنجاندن حداقل یک یادداشت فرهنگی یا علمی در شمارههای نشریه پر کنیم. معمولاً از زمان انتخاب موضوعات نشریه تا موقعی که هیئت تحریریه آنها را مینویسند و ویراستاری و طراحی انجام میشود دوهفته طول میکشد و به این زمان پایبند هستیم مگر در شرایطی که اتفاق غیر قابل پیشبینی برای اعضا بیفتد که البته برای این وضعیت هم معمولاً سعی میکنیم نگارش هر متن را به چند نفر بسپاریم که اگر هر اتفاقی هم افتاد متنها در زمان معین برسند و به انتشار لطمه وارد نشود. در این سازوکار، متنی انتخاب میشود که از تحلیل قویتر و قلم بهتری برخوردار باشد. عمده مخاطبین سپیدار، دانشجویان هستند و تلاش ما همیشه ارائه تحلیلهای دانشجویی بوده و انتظارمان از نویسندگان، نوشتن یک مقاله تخصصی و بی عیب و نقص نیست. طبیعتاً این نکته به معنای عوامانه نوشتن اعضای نشریه نیست و شان دانشجو حفظ میشود. همچنین در بعضی از شمارهها از ظرفیت ادوار هم استفاده میکنیم که قاعدتاً تحلیلهای ادوار تخصصیتر هستند. در ایام کرونا میزان فعالیت نشریه کمتر شده بود اما با بازگشایی مجدد دانشگاهها و چاپ نشریه همزمان با فعالیت در کانال و فضای مجازی، شاهد افزایش مخاطبین بودیم.
شکاری: نشریه خط کش وابسته به بسیج دانشکده فنی دکتر شریعتی است و به صورت ماهنامه منتشر میشود و به طور تخصصی به موضوعات دانشکده و دانشجویان فنی دکتر شریعتی درحوزههای فنی مهندسی، هنر و رشتههایی از این قبیل میپردازد. عمده تلاش ما در نشریه این است که اول در سطح دانشکده و بعد هم در جامعه، رسانه باشیم. به نظر من، مخاطب پایه و اساس اصلی هر نشریهای است و همین مخاطب، تعیین میکند که نشریه به چه شکلی ارائه شود و چه حال و هوایی داشته باشد. در ده سالی که نشریه خط کش فعالیت کرده شاهد فراز و فرودهای بسیاری بودیم و از نظر من یکی از نقاط عطف فعالیت خط کش، در دوره کرونا بود. در آن دوره رشد خوبی داشتیم و تعداد صفحات نشریه از چهار به دوازده صفحه افزایش یافت. این افزایش منجر به تغییر در اندازه نوشتارها و سبکشان شد و قالبهای جدیدی به نشریه اضافه کردیم. یکی از مهمترین قالبهایی که اضافه شد، قالب میز خبر بود که مشخصاً ناظر به دانشجوی دانشکده شریعتی طراحی شد. از آنجایی که دانشجویان فنی نسبت به دانشجویان رشتههای انسانی علاقه و حوصله کمتری برای مطالعه متنهای سنگین سیاسی دارند و برای ما هم مهم بود که مطالب سیاسی داشته باشیم به سمت این قالب که طراحی خاصی هم دارد رفتیم و از ظرفیت دانشجویان هنری دانشکده برای این کار استفاده کردیم. الان هم در نشریه خط کش این ادعا را داریم که توانستیم برای مخاطب خودمان حداکثر تلاشمان را انجام دهیم تا نیازهایی که دارد رفع شود.
عباسی: نشریه سحر متعلق به انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبائی است و در سطح همین دانشگاه منتشر میشود. این نشریه از سال 1395 آغاز به کار کرده و تا الان، علی رغم شرایط مختلفی که در دانشگاه بوده همچون کرونا، اغتشاشات و... به طور منظم به فعالیت خود ادامه داده است و سعی کرده کمترین اثر منفی را از این شرایط بگیرد. در دوران کرونا، همان طور که خانم شکاری فرمودند، فعالیت خود را متوقف نکردیم و نشریات به صورت مجازی منتشر شدند. همچنین در آن زمان به ناچار قالب نشریه را به حالت مجلهای تغییر دادیم. تا کنون هم 61 شماره از نشریه را منتشر کردهایم. در رابطه با مخاطبین نشریه، یک بخشی از مخاطب ما دانشجویان هستند و ما سعی داریم در کنار پاسخگویی به شبهات دانشجویان و بیان دغدغههایشان، شرایط دانشگاه را هم در نظر بگیریم و اساتید و مسئولان را هم در نظر بگیریم و در مواقع لزوم از آنها هم بازخورد بگیریم. نشریه سحر تک بعدی نیست و به موضوعات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و صنفی میپردازد. نکته مهم در روند کاری ما، اهتمام به امر نیروسازی است و تلاش میکنیم که تمام کارهای نشریه از نوشتن متون تا صفحهآرایی و حتی طراحی لوگو توسط خود دانشجویان انجام شود و از این طریق دانشجویان تجربه کسب کنند.
خادم نیا: نشریه بی تعارف به صاحب امتیازی انجمن اسلامی دانشگاه الزهرا نشریهای سیاسی محسوب میشود و گاهی از موضوعات اقتصادی هم صحبت میکند کما اینکه تاکنون موضوعات اقتصادی خیلی خوبی در نشریه نوشته شده است. این نشریه ماهنامه است و دریک بازه زمانی معین منتشر میشود. ما در انتخاب موضوعات، علاوه بر رجوع به تقویم و توجه به مناسبهای مهم، از موضوعات و اتفاقات روز هم استفاده میکنیم. مخاطبین نشریه به طور کلی قشر نخبگانی هستند. البته ما ابتکار عمل هم به خرج دادیم و این نشریه را به صورت تک برگ چاپ و در راهپیمایی 22بهمن و روز قدس در میان مردم پخش کردیم. مردم از نشریه بسیار استقبال کردند و این استقبال برای بنده خیلی جالب بود.
سوال: برای بهبود شرایط و وضعیت انتشار نشریه در سالی که گذشت چه اقداماتی انجام شد؟
رضوانی فرد: بعد از دوران کرونا دوباره نشریه را چاپ کردیم البته که در همان دوره کرونا هم در بعضی مواقع مثل راهپیماییهای روز قدس یا در هیئت اصحاب که در مسجد دانشگاه تهران برگزار میشود نسخه چاپی نشریه را هم پخش میکردیم. یعنی از حالت تمرکز بر نسخه الکترونیک بر نسخه چاپی هم تمرکز کردیم. الان با توجه به این که نسخه چاپی نشریه در بین مخاطبین جا افتاده رویکرد ما در بحث طراحی قالبها متناسب با موضوعات نشریه و شرایط دانشگاه متغیر است مثل ویژهنامه روز دانشجو که از چند روز قبل از 16 آذر به صورت تک برگ و مشابه شبنامههای قدیمی منتشر کردیم و به نوعی سعی شد فضاسازی برای برنامه بسیج در روز دانشجو در دانشگاه اتفاق بیفتد. یا در ویژهنامه آبان ماه و با توجه به ملتهب بودن فضای دانشگاه، تاکید ما بر قالبی بود که مخاطب ترغیب به مطالعه متنها شود و به همین منظور به سراغ قالب روزنامههای قدیمی رفتیم و خیلی مورد توجه قرار گرفت و شاهد بازخوردهای مختلف بودیم. حتی برخی از دانشجوها نشریه را پاره کردند و عکسهایش برای ما فرستاده شد و این نشان دهنده دیده و خوانده شدن نشریه بود. در بعضی از شمارهها هم به سراغ قالب دفترچهای رفتیم و با توجه به مشکلات مالی چاپ نشریات، تعداد شمارگان نشریه کمتر بود. به نظرم در فضای نشریات دانشجویی باید انعطاف بیشتری در بحث انتخاب قالبها وجود داشته باشد و سعی بر این باشد که بر اساس شرایط و اقتضائات دانشجو و جامعه، درباره نحوه طراحی و حتی انتشار نشریه تصمیم گرفته شود.
خادم نیا: ما در سال 1401 با چالشهای زیادی مواجه بودیم مثلاً ماجرای اغتشاشات از شهریور ماه شروع شد و با هر شماره بی تعارف، برخوردها و واکنشهای عجیب و زیادی را میدیدیم. نشریه بی تعارف در سال قبل و درشهریورماه دو نسخه ویژهنامه داشت و همین ویژه نامهها در فضای مجازی و در صحن علنی دانشگاه بازخوردهای زیادی داشت و بعضا نشریات را پاره میکردند. ما برای بهبود کیفیت نشریه، یکسری الِمان را به بیتعارف اضافه کردیم. مثلا متن تقدیم که در صفحه اول نشریه کار میشود و خیلی مورد استقبال قرار گرفت. یعنی ما هر ماه نشریه را به گروه یا فرد خاصی که در آن ماه برجسته است تقدیم میکنیم. مورد بعدی، قالب قاب عکس است که در صفحه دوم کار میَشود و از عکسهایی که مرتبط با اتفاقات آن ماه است استفاده میکنیم و لزوماً یادداشتی هم با آن موضوع در نشریه کار نمیشود و آن عکس، جای خالی آن موضوع در بین متنهای نشریه را پر میکند. الِمان بعدی هم، اضافه شدن صفحه سیاسی دانشگاه بود که خیلی هم دیده شد. ما در این قسمت حوادث سیاسی دانشگاه را بیان میکردیم مثل کشف حجاب در دانشگاه یا جایگزینی رئیس دانشگاه.
شکاری: به طور کلی فکر میکنم چیزی که باعث استقبال مخاطب از نشریات میشود، آموزش دادن به اعضای فعال در نشریات است تا بتوانند دغدغه مخاطب را از طریق کلمات و الفاظ مطرح کنند و حرفشان را با در نظر گرفتن مواضعشان بزنند. به عنوان مثال، در اغتشاشات اخیر، ما خیلی نگران بودیم که نشریه خط کش خوانده نشود و مطالبش کنار گذاشته شود. در همان وضعیت ما گفتیم که قرار است حرفی را در نشریه بزنیم که به آن اعتقاد داریم و فکر میکنیم درست است بنابراین شروع به نوشتن کردیم و اتفاقا همان چیزهایی را نوشتیم که دغدغه مخاطب بود و دوست داشت که بداند. مخاطب ما میخواست ما را بشناسد و ما هم در شمارهای که به مناسبت روز دانشجو منتشر شد با مسئول بسیج دانشجویی مصاحبه کردیم و خط مشئ خودمان را معرفی کردیم. همچنین چند کارگاه آموزشی برگزار کردیم که هم افراد کاربلد و متخصص را تربیت کنیم و هم مخاطبان جدیدی را جذب نشریه کنیم. درکنار این کارگاهها، سعی کردیم صدای دانشجویان مختلف در دانشکده را بشنویم و از نطراتشان برای بهبود کیفیت نشریه استفاده کنیم. یعنی میخواستیم از زوایای مختلف و با تفکرات مختلف به بررسی وضعیت نشریه بپردازیم. ما همیشه قصد داشتیم که به دانشجو این پیام را القا کنیم که نشریه خط کش به عنوان چهارچوبی حرفهای در اختیار شما قرار گرفته و میتوانید از این چهارچوب استفاده کنید و خب دانشجو وقتی در نشریه فعالیت میکند هم خودش رشد میکند و هم نشریه از زوایای مختلف بررسی میشود.
عباسی: ما همیشه تلاش کردیم که انتشار منظم داشته باشیم. و یکی از راههای بهبود وضعیت نشریه و احترام به مخاطب را در منظم بودن انتشار نشریه میدانیم. همچنین تلاش میکنیم از طریق نشریه، با مخاطب صحبت و شبهاتشان را برطرف کنیم. همچنین در این مدت از قالبهای جدید استفاده کردیم و از این طریق سعی کردیم جذابیت نشریه را بالا ببریم. مثلا در قالب ستون حوادث به بیان مشکلات دانشگاه و دانشجو با چاشنی طنز میپردازیم و آن را ابزاری برای رساندن صدای دانشجو به مسئولین دانشگاه میدانیم. در باقی نشریات انجمن مستقل که به طور تخصصی در دانشکدهها منتشر میشوند هم از طریق مسئله محوری، به موضوعات تخصصی در هر دانشکده پرداخته میشود. مثلا در دانشکده ادبیات بحث پاسداشت زبان و ادبیات فارسی را در نشریه بازتاب میدهیم و دانشجویان این دانشکده به طور تخصصی میتوانند در این زمینه بنویسند. نکته بعدی هم این است که ما در مناسبتهای مختلف سعی کردیم در کنار نسخه کاغذی نشریه، پادکست و نسخه صوتی هم تولید کنیم مثل ویژه نامه شهادت حاج قاسم و رحلت علامه مصباح یزدی.
سوال: به صورت کلی چه معیارهایی برای سوژهیابی و انتخاب موضوعات نشریه دارید که منجر به دیده شدن و تاثیرگذاری بر مخاطب شود؟
شکاری: خانم رضوانی فرد نکات خیلی خوبی را راجع به زرد نبودن مطالب فرمودند. درست است که نشریه، نشریه دانشجویی است اما تلاش ما این است که دانشجو وقتی در این مسیر حرکت میکند بتواند رشد کند و سوژهها در این رویکرد علاوه بر اینکه باید به موضوعات روز جامعه بپردازند باید باعث فکر کردن دانشجو هم بشوند نه اینکه مخاطب صرفاً یک متن را بخواند و بعد هم فراموش کند و همه چیز تمام شود. نشریه باید باعث جریانسازی شود و مطالبش حالت یک مجله تفریحی نباشد که صرفا ورق زده و بعد هم کنار گذاشته شود.
خادم نیا: سوژه یابی در نشریه بی تعارف به صورت انتخاب موضوعات روز است. اما سوژهای که انتخاب میشود ممکن است خیلی کلی باشد. در این حالت ما سعی میکنیم جزئی کنیمو از یک زاویه خاص به طرح مسئله بپردازیم که هم نویسنده متن راحتتر باشد و هم تحلیل قویتری ارائه شود. علاوه بر موضوعات روز میشود از مناسبتهای ماه هم استفاده شود ولی اینطور هم نباشد که نشریه صرفا مناسبتی باشد. همچنین ما کتابی را انتخاب کردیم و در هر شماره از نشریه به بیان نکات درباره یکی از فصول کتاب پرداختیم و مخاطبین از این اقدام خیلی استقبال کردند. کتاب مردم سالاری از دیدگاه مقام معطم رهبری که هفت فصل دارد عنوان کتابی بود که در نشریه به آن پرداختیم.
رضوانی فرد: به نظر بنده سوژه یابی در نشریه تا حد زیادی باید به روز باشد. یعنی جدای از دغدغههایی که داریم و مسائلی که میخواهید دربارهاش صحبت کنیم باید به بازه زمانی انتشار نشریه هم توجه کرد و اگر مناسبت یا تاریخ مهمی در آن روزها وجود داشت به آن مسائل هم پرداخته شود چون مخاطب دوست دارد که درباره موضوعات روز بخواند. البته باید توجه داشته باشیم که به بهانه انتخاب مناسبتهای روز، مطالب زرد را در نشریه کار نکنیم. همه مطالب روز نیازمند تحلیل نیستند و حتی بعضی از موضوعات این خاصیت را دارند که با صحبت ما بیشتر و بیشتر دیده میشوند در صورتی که ارزش این دیده شدن را ندارند. همچنین نباید از موضوعات نشریه را از میان بحثهای توییتری انتخاب کنیم چون خاصیت این بحثها این است که حداکثر یک هفته داغ است و بعد از آن، اهمیت خود را از دست میدهد. درباره به روز بودن موصوعات، با توجه به تجربه سپیدار مثال میزنم که ما در آبان ماه قصد داشتیم نشریه منتشر کنیم. باید توجه میکردیم که چه موضوعاتی در آبان ماه مهم است. اینکه هنوز ماجرای آبان 98 ملتهب است و خوب است که از زاویه دید خودمان این مسئله را بررسی کنیم یا اگر دغدغه جمهوریت را داریم میتوانیم در این زمان راجع به آن صحبت کنیم. این طوری میشود که مخاطب وقتی نشریه و تیترهایی که راجع به جمهوریت و بنزین و اغتشاشات است را میبیند ترغیب به مطالعه مطالب میشود.
عباسی: وقتی صحبت از سوژه شد بنده جلسات نشریه سحر را به خاطر آوردم که در آن هیئت تحریریه موضوعات مدنظرشان را پیشنهاد میدهند. از جمله نکاتی که ما به اعضا یادآوری میکنیم تا موقع انتخاب موضوعات به آنها توجه کنند همین به روز بودن مطالب است. به روز بودن به این معنا که در زمان انتشار نشریه موضوع دغدغه دانشجو باشد نه این که برای مخاطب تکراری و سرد شده باشد. همچنین باید به مسئله محور بودن مطالب توجه کنیم و موضوعات برای مخاطب ارزش افزوده داشته باشد نه اینکه ضرفا کلی گویی کنیم. مطالب باید به مخاطب نکتهای را یاد بدهد یا شبههای را برطرف کند یا دانستههای قبلی او را تعمیق ببخشد و این در راستای مطالبه حضرت آقاست که فرمودند باید جهاد تبیین کنیم. مسئله بعدی، صلابت موضوع است؛ یعنی رویکرد نشریات باید تحلیلی و در راستای آرمانها و اهدافمان باشد. همچنین باید رسالت دانشجو را در نظر بگیریم. دانشجو دغدغهمند است و باید مطالبهگر باشد و نسبت به موضوعات نقد داشته باشد. در همین راستا باید مطالبی نوشته شود که نقد و نگاه دانشجو در آن نمایان باشد. نکته بعدی هم درباره روشن بودن تمام ابعاد موضوع برای نویسنده متن است. یعنی سردبیر باید نویسنده را کامل متوجه موضوع و ابعادی که باید به آنها بپردازد کند.
آقای عباسی لطفا درباره چگونگی انتخاب موضوعات صنفی دانشگاه هم توضیح دهید چون یکی از نکات مثبت نشریه سحر همین پیگیریهای صنفی است. ایدههای صنفی از کجا نشات میگیرد؟
ما قبل از اینکه عضوی در یک تشکل خاص دانشجویی باشیم یک دانشجو هستیم که هر روز در فضای دانشگاه رفت و آمد و در خوابگاه زندگی میکنیم. اگر بخواهم با مثال برایتان توضیح دهم باید بگویم از لحظهای که از اتاق خوابگاه خارج میشویم تا زمانی که وارد کلاس درس شویم هزاران مسئله و موضوع پیرامون دانشجو و دانشگاه به چشم میخورد که میتوانیم در نشریه پوشش دهیم. از این طریق سعی میکنیم مشکلات جاری دانشجو را مطرح کنیم مثل بحث خوابگاههای متاهلی. بازخوردهای متفاوتی هم از سمت مسئولان دانشگاه داشتهایم.
سوال: به عنوان نکته پایانی نظرتان را درباره موانعی که بر سر راه نشریات دانشجویی وجود دارد بفرمایید و اگر تجربه موفقی در حل موانع فعالیت در نشریات خودتان دارید بفرمایید.
خادم نیا: من میتوانم به جای کلمه مانع، از کلمه چالش استفاده کنم چون نشریه بیتعارف در مسیر انتشارش با چالش مواجه بوده نه مانع. مثلا بحث سوژه یابی و انتخاب نویسنده برای ما چالشهایی داشت. مواقعی پیش میآمد که نویسنده ناگهان اعلام میکرد که نمیتواند بنویسد یا مشکلی برای یک نویسنده پیش میآمد و یا وجود نظرات مختلف در میان دانشجویان که باعث میشد برخی از موضوعات در چارت مطالب نشریه قرار نگیرد. همچنین برخی از تصمیمات معاونت فرهنگی برای ما چالش ایجاد میکرد. در مجموع ما در سالی که گذشت بیشتر شاهد اتفاقات خوب و مثبت در نشریه بودیم و ویژه نامه های خوبی در بزنگاههای خاص منتشر و مخاطبان زیادی را نسبت به قبل جذب کردیم.
رضوانی فرد: به نظرم بزرگترین مانع انتشار یک نشریه، نداشتن مطلب است؛ یعنی نویسنده های کمی حاضر به نوشتن در نشریه هستند. موضوعات خوبی انتخاب میشود اما برای مرحله نوشتن، هیچکس حاضر به پذیرفتن نیست. به عنوان مثال بنده زمانی در یکی از نشریات دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فعالیت میکردم و با این چالش مواجه بودیم. این به معنای نداشتن نویسنده یا نابلد بودن افراد نبود بلکه از کافی نبودن اعتماد به نفس آنها سرچشمه میگرفت. در این وضعیت مسئولان نشریه میتوانند فضایی را داخل مجموعه خودشان ایجاد کنند که افراد تمرین به نوشتن کنند و نوشتن را به طور دائمی انجام دهند تا این اعتماد به نفس رفته رفته ایجاد شود. مانع بعدی هم گسترش فضای مجازی است چون افراد اقبال کمتری نسبت به خواندن متنهای طولانی دارند و این مسئله ممکن است مسئولان نشریات را دلسرد کند. به نظرم فعالین نشریاتی اصلا نباید ناامید شوند و مسئله زنده نگه داشتن مکتوبات دانشجویی خیلی مهم است و ارزش متنی که نویسنده چند هفته درگیر نوشتنش بوده خیلی زیاد است و واقعا هم متنها خوانده میشود. حتی در همین فضای مجازی میشود شرایط را برای دیده شدن نشریات فراهم کرد. یک نمونهاش، تهیه تیزر برای نشریات یا برخی از کارهای گرافیکی خاص است که مخاطب را منتظر نشریه میگذارد. پس اصل، نشریات دانشجویی است و فضای مجازی باید در خدمت دیده شدن نشریات ما باشد نه برعکس.
شکاری: فکر میکنم مهمترین موانع بر سر راه نشریات دانشجویی همان عواملی هستند که نشریات را میسازند یعنی مخاطب و افراد کاربلدی که برای رساندن مطالب و منظوری که پشت تک تک کلمات و عباراتشان دارند تلاش میکنند. هر دوی اینها حکم سرشاخههای موانع نشریاتی را دارند. مهمترین راه برای حل این موانع هم، آموزش دیدن است. آموزش بار این مشکلات را از روی دوش ما برمیدارد. آموزش یک مسیر زمانبر است و افراد باید متعدانه به دنبال این مسیر بروند و در طول مسیر خسته نشوند. در نشریه خط کش بارها با افرادی مواجه بودیم که مستعد بودند اما تلاشی برای خود مطلب نمیکردند و بدون تحقیق، همان چیزهایی که در ذهنشان بوده را نوشتهاند. در صورتی که نوشتن هر متن به تحقیق و مطالعه زیاد وابسته است و نویسندگان نباید خسته شوند و متعهدانه به کارشان ادامه دهند. همچنین از این طریق باید به مخاطب احترام گذاشته شود. به نظرم مجموعه افراد فعال در نشریه باید از طریق مطالعه و دیدن مستند و... سطح معلوماتشان را بالا ببرند و سعی کنند در هر شماره نشریه از شماره قبلی بهتر باشند و این نیازمند مسئولیت پذیری و متعهد بودن اعضا است.
عباسی: راجه به موانع نشریاتی، بزرگواران نکات رو فرمودند که نداشتن دغدغه و اعتماد به نفس پایین نویسندگان بود. در کنار این موارد بنده هم بحث خام بودن سوژهها که ناشی از کم خبر خواندن نویسندگان است، دغدغه نداشتن خود دانشجوها راجع به موضوعات، کیفیت پایین محتوا و شیوه نگارش که از طریق نقد و بررسی نشریات آموزش دیدن حل میشود و نکته بعدی هم غفلت از قالبهای مختلف انتشار نشریه مثل نسخه صوتی است. همچنین مشکلات مالی برای چاپ نشریات هم از موانع فعالیت بیشتر نشریات است.
مصاحبه از زهرا پلویی
